δυναμικός

-ή, -ό (AM δυναμικός, -ή, -όν)

ισχυρός, δυνατός, ενεργητικός

νεοελλ.

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη δύναμη ή την ενέργεια

2. αυτός που στηρίζεται στη χρήση δύναμης ή επιτυγχάνεται με τη χρήση δύναμης (υλικής) ή βίας («δυναμική λύση», «δυναμικοί άνθρωποι»)

3. το θηλ. ως ουσ. η δυναμική

ο κλάδος τής μηχανικής που εξετάζει τις σχέσεις μεταξύ τών δυνάμεων και τών κινήσεων τις οποίες προκαλούν

4. το ουδ. ως ουσ. το δυναμικό

α) όρος τής μαθηματικής φυσικής που αναφέρεται στις συναρτήσεις τών οποίων οι μεταβολές απορρέουν από κάποια θεωρία

β) φρ. «το ανθρώπινο δυναμικό», «το εργατικό δυναμικό», «το καλλιτεχνικό δυναμικό» κ.λπ.

το σύνολο τών ανθρώπων, εργατών, καλλιτεχνών κ.λπ. που μπορούν να προσφέρουν εργασία αποδοτική.